bite me! με ύφος πολλών καρδιναλίων όμως.

Ακολουθεί ποστ κατα το οποίο δαγκώνω τον εαυτό μου επανειλλημένως και μετά γελάω σαν χαζοχαρούμενη γιατί η εικόνα που με βλέπω να εχω είναι ενός ανθρώπου που σκαλίζει τη μύτη του δημοσίως.Ενώ στην ουσία δαγκώνει τον εαυτό του.Ενώ σκαλίζει τη μύτη του.

Ειλικρινά,νομίζω οτι έχω πρόβλημα.

Γελοιοποιημένη; √

Κοιτάω το σύνολο της ζωής μου τα τελευταία 8 χρόνια και ξέρεις τι βλέπω; Συνολικά,χοντρά-χοντρά και υπερβολικά: σπατάλη. Αυτό(καλά όχι μόνο αυτό, αλλά αυτό εξυπηρετεί το ποστ οπότε κοντινό στη σπατάλη παρακαλώ).

Δεν ξέρω καν πόσο καιρό θα μου πάρει να βρω τον εαυτό μου. Αν σκεφτώ ότι τα τελευταία 8 χρόνια συνέχεια «βρίσκω τον εαυτό μου» και δεν εχω βρει τίποτα που να είναι σταθερό,μάλλον, τελος πάντων, λογικά δε θα τον βρω ποτέ.Θα βρίσκω κομμάτια που αλλάζουν. Δηλαδή δε θα βρω ποτέ τον εαυτό μου. Δηλαδή ποτέ.

Η πρόοδός μου είναι αρνητική κι εγώ σπαταλήθηκα.

Δεν είμαι απαισιόδοξη δυστυχώς. Μια διαπίστωση της συνολικής μου εικόνας κάνω.

Στο τέλος όταν οι υποχρεώσεις μου τελειώσουν(να είδες; Αν ήμουν απαισιόδοξη θα έλεγα ότι δε θα τελειώσουν ποτέ, πρόταση που αφήνει τεράστιο περιθώριο λάθους φυσικά, συν τεράστιο περιθώριο πιθανοτήτων που κάνουν σεξ και γεννάνε κι άλλες πιθανότητες οπότε δε μπορεί να είναι μια σταθερή πρόταση που δε μπάζει από παντού κι εμένα το πρόβλημά μου είναι η μη σταθερότηταααααααααααα-ή η μη στεγανότητα) δε θα νιώσω τίποτα και ξέρεις γιατί; Γιατί μέχρι τότε θα έχω τεντωθεί τόσο πολύ,σαν τσίχλα που τη μασάς καμμιά ώρα μέχρι που χάνει τη γεύση της και μετά αρχίζεις και παίζεις μαζί της με τα δάχτυλά σου και την τεντώνεις και τη ζουλάς και μετά ξεχνιέσαι και την ξαναβάζεις στο στόμα και είναι αηδιαστικά αλμυρή και τελος πάντων,θα έχω γίνει μια αλμυρή τσίχλα μέχρι τότε και ως γνωστόν οι αλμυρές τσίχλες δε νιώθουν και πολλά,τουλάχιστον οχι μέχρι τη στιγμή που τις πατάς κάτω.

Α, δε σου’πα. Φαντάζομαι τον εαυτό μου να παίρνω το πτυχίο κι όλοι να με χειροκροτάνε κι εγώ από το βάθρο τους λεω να πάτε να γαμηθείτε όλοι και τινάζω και το μαλλί μου με χάρη-την ίδια χάρη με την οποία κάνω και μια μεγαλειώδη χειρονομία.Αυτή: Αυτό για τα φραουλολιβάδια μου.Και για το οτι τελειώνουν τα εικοσιπέντε μου.

special features:

a)Αυτόν τον Αύγουστο λέω να μην πάω εικοσιέξι.Πιστεύω ότι θα με χαλάσει πολύ.

b)Επίσης πιστεύω ότι το jackass θα ήταν καλύτερη επιλογή για συνοδευτικό τραγούδι.

c)Γαμώ τα παρορμητικά ποστ.

d)Xτύπησα τα χέρια μου στο γραφείο κι άλλαξε τραγούδι στο wmp απ’τη δόνηση,ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

e)Ε, γαμώτο τώρα μου έφτιαξε το κέφι.Αν είναι δυνατόν δηλαδή,ούτε μια στιγμή απελπισίας και αυτολύπησης δε μπορώ να έχω;

Γελοία; √

In 1644, John Bulwer wrote Chirologica: of the Naturall Language of the Hande as a guide to common hand signals for the deaf. The finger, or convicium facio (meaning, I provoke an argument) was a "natural expression of scorn and contempt." Although he thought it was horrid to use, the deaf might have had no better way to express themselves after someone dumped the contents of a chamber pot on them in the street.