Credo quia absurdum

Τρίτη, Οκτωβρίου 13, 2009

Πες μου εναν ανθρωπο που ξερεις η που ξερει καποιον που η που ξερει καποιον που ξερει καποιον που σπουδαζει ενω δεν ειναι φοιτητης.
Πες μου εναν ανθρωπο που εχει εμμονες με τη σχολη του και ξεχνα οτι στη σχολη του πρεπει να δηλωνει παρων καθε εξαμηνο.
Πες μου εναν ανθρωπο που στην ερωτηση "και γιατι δεν πηρες πτυχιο μετα απο 8 χρονια;" θα απαντα "γιατι ξεχασα να ανανεωσω την εγγραφη μου.και το ξεχνουσα επι 2 χρονια.δηλαδη ειμαι ξεγραμμενος απο τα μητρωα της σχολης εδω και 1 χρονο και η αναλαμπη της συνειδητοποιησης αυτης της παραλειψης μου ηρθε προχθες.ΠΡΟΧΘΕΣ.γιατι εχω τοσο αγχος που νομιζω οτι θα πεθανω.εχω καθε μερα πονοκεφαλο.ιδρωνω και χτυπαει η καρδια μου τοσο γρηγορα που νομιζω οτι θα σπασει.που η λογικη μου λεει οτι αγχωνομαι επειδη εχω κουραστει εχουν περασει τοσα χρονια κι εγω ειμαι ακομα εκει κι εχω μια πτυχιακη να κρεμεται σαν γκιλοτινα πανω απο το κεφαλι μου και να μην προχωραει γιατι δεν ενδιαφερεται κανεις για τα γαμοερωτηματολογια μου και δεν μου τα απανταει κι εγω στη σκεψη παγωνω εκτος απο τις φορες που δεν παγωνω αλλα καιγομαι και τρεχει αιμα η μυτη μου.γιατι φοβαμαι να βγω στο δρομο γιατι φοβαμαι τον κοσμο.ολο τον κοσμο.γιατι δεν παω στη δουλεια γιατι τους φοβαμαι.σχεδον ολους εκει.γιατι δεν τηλεφωνω στην οικογενεια μου γιατι κι αυτους τους φοβαμαι.και αν τους πω τι ξεχασα να κανω θα φοβαμαι μην μεινουν στον τοπο.γιατι εχω παραλυσει και πνιγομαι σε μια κουταλια νερο μονο που για μενα δεν ειναι απλα μια κουταλια νερο αλλα η προσωποποιηση της αποτυχιας μου.της ματαιοτητας.γιατι ειμαι μουδιασμενη κι οταν δεν ειμαι πεφτω κατω χωρις να αναπνεω.Γιατι σε ποιον να το πω και ποιος να με πιστεψει ε;
γιατι το πλυντηριο εβγαλε φωτιες και καπνο γιατι αναγκαστηκα να δωσω τη γατα για να μην ξεσπιτωθω γιατι μου τελειωσε το call γιατι μου ηρθε περιοδος γιατι βρεχει και σε τρεις ωρες πρεπει να ειμαι στο τραινο και να μην ουρλιαζω στους επιβατες γιατι πρεπει να παω στην σχολη και να πω οτι εχω τοσο αγχος που ξεχασα να γραφτω στη σχολη. και να με πιστεψουν.και να μου δωσουν μια ευκαιρια να ξαναγραφτω ενω δεν ειναι στη δικη τους ευχερεια.
γιατι τα εκανα τοσο σκατα που δεν εχω δυναμη καν να προσπαθησω να τα διορθωσω.
γαμωτο μου νομιζω οτι αυτο ειναι το τελευταιο μου ποστ.
ειλικρινα δεν αντεχω να μιλαω πια για μενα.δεν θελω να μιλησω ξανα.να γραψω ξανα.θελω να εξαφανιστω γιατι μονο αυτο θα ηταν επαρκες για να δικαιολογησω τα αδικαιολογητα.

8 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...: ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΣΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ!

...ΓΙ' ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕ... ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ! :)

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ!

ΚΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ, ... ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΩ ΑΛΛΩΣΤΕ(!) ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ... ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. ΚΙ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΧΟΝΤΩΝ ΜΟΝΟ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΚΙ ΟΠΟΙΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.

... ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΔΩΣΕ... ΤΗ ΓΑΤΑ! :)

ΗΤΑΝ, ΑΡΑΓΕ, ΟΜΟΡΦΗ ΣΑΝ ΤΗ...
ΜΑΓΙΑ?! :); Οκτωβρίου 13, 2009 4:07 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: εγω μονο φακ μπορω να πω. ενα τεραστιο φακ. προς το παρον, τουλαχιστον. γλυκο συννεφακι.; Οκτωβρίου 13, 2009 4:09 μ.μ.
ο αποτέτοιος είπε...: ηρεμήστε, ηρεμήστε.

δεν είστε η μόνη..

ο γράφων βρίσκεται σε παρόμοια θέση.

(μόνο που δεν έχω γάτα και δεν μου ήρθε περίοδος.. χι χι!)

(κρύο το αστείο αλλά αυτό μπόρεσα τι να κάνω..)

:)); Οκτωβρίου 13, 2009 5:15 μ.μ.
She είπε...: Λοιπόν πάμε μαζί, ανασούλες φου-φου-φου! Εναλλακτικά μετράμε μέχρι το 10. Και δεν ξεχνάμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο νομίζουμε κάθε φορα! :**; Οκτωβρίου 13, 2009 6:07 μ.μ.
Kleine wolke είπε...: αγαπητέ παντοτινέ ταξιδευτή

Μπορεί να έχουμε και λόγους λίγο μεγαλύτερους ή σοβαρότερους από το "κύρος" ή την επίδειξη του πτυχίου.Ή μπορεί και να είμαστε τραγικοί και ανασφαλείς.
Ενα πτυχίο μπορεί να'ναι σημαντικό για τους λάθος λόγους ή για τους σωστούς.Που να'ναι και διαφορετικοί για τον καθέναν.
Τωρα το άγχος ή η αγωνία,είναι κάτι περισσότερο από λέξεις για τη δική μου περίπτωση.Για άλλες περιπτώσεις...,είναι στην ευχέρεια του καθενός νομίζω το πώς αντιλαμβάνεται ή θέλει να αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

για τη γατούλα λυπάμαι αλλά δεν έχω σχόλια.

Καλημέρα χαμογελαστή!

μυαλουδάκι
και για το παρόν "προς το παρόν";
κάτι άλλο ε;
:)))

πολλά πολλά φιλάκια!

αποτέτοιε

έχετε πολλή πλάκα για άνθρωπος χωρίς πτυχίο πάντως :)

εντάξει,μάλλον και το δικό μου αστείο κρύο.
Ελπίζω να μη με παρεξηγήσατε,τείνω να γίνομαι δηκτική όταν αστειεύομαι αλλά όλα τα λεω πολύ πολύ καλοπροαίρετα.
Εκτιμώ πολύ το σχόλιό σας να ξέρετε.

Καλημέρα!

she
εκπνοούλες φου-φου-φου! ασε τις ανάσες γιατί παραφούσκωσα.
Στο υπόλοιπο σχόλιο πάντως,δε γινόταν να πέσεις πιο μέσα.
καλό μου :)); Οκτωβρίου 16, 2009 8:19 π.μ.
Χαρ. Αλβερτος είπε...: ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ!

ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!

ΝΑ ΠΟΥ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ... Η ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ! :)

ΤΗ... ΒΡΟΧΕΡΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ!:); Οκτωβρίου 16, 2009 9:55 π.μ.
Kleine wolke είπε...: βροχερή ναι.
ωραία όμως.

η δια βιου μάθηση για μενα-τα΄χει τα καλά της, ναι- είναι το ταξίδι για την Ιθάκη.Ας το πω έτσι,ποιητικά μιας που όλοι την έχουμε φαει στη μαπα την Ιθάκη,να φτάσουμε εκεί πλούσιοι σε γνώσεις κι εμπειρίες.
-Τεράστια επιρροη εχει πάνω μας αυτό το ποίημα τελικά.-
Δια βιου μάθηση πάντως δεν είναι το να είμαι δια βιου επι πτυχιω φοιτήτρια.
Έχω κι άλλα λιμάνια να με περιμένουν κι ακόμα δεν πήγα στις πόλεις τις αιγυπτιακές.Κι ανυπομονώ κιόλας. :)

το σχόλιό μου ξέφυγε λιγάκι τώρα που το βλέπω.

Και πάλι Καλημέρα!; Οκτωβρίου 16, 2009 10:24 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Βρε όλα θα πάνε μια χαρά. Πήγαινε εκεί στον πρύτανη, πίεσε στήθος καθώς κλαις κι όλα οκ!! :) Μία καφρουλίτσα πάντα ελαφρύνει το κλίμα.. Ετεροχρονισμένα όλα αυτά ίσως, αλλά μην τρελαίνεσαι! Όλα τελικά βρίσκουν το δρόμο τους, κι εσύ θα καταφέρεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου! Σμουτς; Οκτωβρίου 17, 2009 12:12 π.μ.