στις 4 παρά.

Όταν ήμουν μικρή έκοψα το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού μου με σπασμένο γυαλί.
Στο χειρουργείο μετά,θυμάμαι το γιατρό να λέει σε εναν άλλον,νεαρότερο γιατρό, "αυτό εδώ που χρυσίζει είναι ο τένοντας".
Ξαπλωμένη ανάσκελα λοιπόν,περίμενα να μου μπαλώσουν το δάχτυλο κοιτώντας μια μικρή αράχνη στο λαχανί ταβάνι κι αναλογιζόμενη τους χρυσούς τένοντές μου.


Το δάχτυλό μου αυτό, το αποκαλώ "το χαλασμένο δάχτυλο".Χα'ι'δευτικά "το μπαλωμένο".Δεν κλείνει πολύ καλά,ούτε τεντώνεται εντελώς και είναι χρονικά καθυστερημένο σε σχέση με τα υπόλοιπα.Ας πούμε,όταν τα άλλα κρυώνουν ενώ προηγουμένως ήταν ζεστά, εκείνο ξεχνιέται ζεστό για λίγο.Και το αντίθετο.



Κάποιος κάποτε προσπάθησε να μου μάθει να παίζω κιθάρα αλλά κατέστη τεχνικά αδύνατον αφού δε μπορούσα να πατήσω καλά τις χορδές με το χαλασμένο μου δάχτυλο.Αναγκάστηκα, λοιπόν, ν'αφήσω το smoke on the water μισό.
Κατάφερα όμως πολύ καλά να μάθω να παίζω νανουρίσματα στη φλογέρα.



Πέρασα, απόψε, μια ώρα τυλιγμένη με κουβέρτα στο μπαλκόνι μου να νιώθω τη βροχή και τον αέρα και καθώς στεκόμουν σαν τοτέμ, ξάπλωσα τα τέσσερα κανονικά μου δάχτυλα και από δίπλα το μπαλωμένο πάνω στην κοιλιά μου κι αιφνιδιάστηκα.Κρύο και ζέστη δίπλα-δίπλα.
Και μετά σκέφτηκα οτι η ζωή μου αποτελείται από δάχτυλα.