Το παραμύθι μέσα στο σκουφί μου

Θα παίξουμε ενα παιχνιδάκι
θα φτιάξεις ένα κολλάζ ανθρώπινο
θα μυρίζει και θα ηχεί και θα κινείται
τράβα φωτογραφίες από τις αναμνήσεις σου και κόλλησέ τες πάνω σου
αντί για πόδια θα έχεις ενα παρελθόν και μέσα στην κοιλιά σου θα έχεις το μέλλον
το παρόν θα'ναι στο στήθος σου και θα τρέφεται από σένα
μόλις το μυαλό σου γίνει πύαρ



-Μια μικρή με τέσσερα δάχτυλα με φωνάζει μαμά της
την αγαπάω
ένας τύπος με κοστούμι και χαρτοφύλακα με φωνάζει "δεσποινίς!"
σε μια τεράστια διάβαση σε ενα τεράστιο δρόμο με τεράστιους ανθρώπους
καπνό χαρτάκια φιλτράκια-μια απ'όλα
δέκα λεπτά ακολουθώ έναν άγνωστο

σύννεφα
γαλάζιος τελειωμένος αναπτήρας
άνω πατήσια και βροχή
το σάουντρακ της ζωής μου με αλκοόλ και μπλουζ
κι είμαι εκεί,εξοργισμένη και χωρίς συσπάσεις
χειραγωγημένη από κάποιον Τζάρμους σε ασπρόμαυρο φιλμ

Θα ζωγραφίσω αυτό που είδα στον ύπνο μου
κι εσύ θα με βγάλεις φωτογραφία με το βρακί και μαύρη καρβουνόσκονη στο στήθος
θα μυρίσω τον καφέ μου πριν τον πιώ,θα το θυμάσαι χρόνια αργότερα, θα είσαι ακόμα φίλη μου,θα μου λείπεις

ανίκανα δάχτυλα
μπουκωμένο μυαλό
σκισμένο τζιν, πράσινο πουλόβερ και κόκκινα μαλλιά
Ι wanna be sedated
-και ξαφνικά είμαι

χιονίζει
και κάτω απ'το σκουφί μου ένας κόσμος στριμώχνεται
εικόνες και ήχοι και μυρωδιές σε μορφή κόμπακτ κουβάρι
γνώσεις και συναισθήματα και αναμνήσεις συναντιούνται όλα εκεί
"ραντεβού στο μυαλό σου" υπόσχονται και συρίζουν
χάνω το μέτρο και τα όρια ξανά
θα τα ξαναβάλω και θα τραβήξω γραμμές -Σταμάτααα!!
θα ταίσω τα φίδια της Μέδουσας και θα τα κάνω φιόγκο-Μη συνεχίζεις!!
θα ξετυλίξω το κουβάρι και θα φτιάξω ενα θρόνο μάλλινο..


-Τα "θα" σου δεν είναι έτοιμα ακόμα.
Φτιάξε καλύτερα μια σφουγγαρίστρα μάλλινη να'μαστε προετοιμασμένοι.
Θα πάρω ενα τσεκούρι και θα σου ανοίξω το κεφάλι κι εσύ μετά θα το συμμαζέψεις,έτσι είναι το παιχνιδάκι,μην ανησυχείς,δε θα χάσεις τίποτα που θα σου λείψει.Τα "θα" σου πρέπει να τραφούν από σένα.

-Δε θα χάσω τον εαυτό μου;

-Θα φτιάξεις άλλον

-Μα χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον! πώς θα φτιάξω τον εαυτό μου αν δεν ξέρω ποιά είμαι;

-Γιατί τώρα ξέρεις; πάψε ν'αντιμιλάς! Εξάλλου..δεν θα τον χάσεις τον εαυτό σου,τώρα θα τον γνωρίσεις.

-Δε θέλω να παίξω το παιχνίδι σου.Φοβάμαι.
Είσαι τρελή και τα'χεις χαμμένα και...

-Κάθε μέρα, το μέλλον σου φεύγει από τη μήτρα σου και κυλάει προς τα πάνω.Δίνει ενα φιλί και μια κλωτσιά στο παρόν και παίρνει τη θέση του.Έτσι είναι.Πρέπει να με πιστέψεις.
Αν φοβάσαι το τσεκούρι μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο.Μπορούμε να αφήσουμε τα φίδια να πεινάσουν αρκετά και να φάνε τα μάτια σου.Πρέπει να ανοιξεις!
Το παρόν σου πρέπει να τραφεί και το μέλλον σου να γεννηθεί και να τραφεί κι αυτό..

-Και θα ζήσουν όλοι καλά κι εγώ καλύτερα;

-Απλώς..., θα ζήσεις.