Νιώθω ηλίθια όταν ακούω τη μουσική στα σουπερμάρκετ

Θέλω να δημοσιεύσω απόψε τη διαμαρτυρία μου σχετικα με τη μουσική που ακούει ο ανυποψίαστος καταναλωτής στα σουπερμάρκετς.
Ξέρετε για ποιό πράγμα μιλάω... αυτη τη μονότονη, ανούσια, ηλίθια, mindnumbing μελωδία που συνοδεύεται απο εξίσου μονότονους, ανούσιους, ηλίθιους, mindnumbing στίχους.
Μπαίνει ο άνθρωπος στο σουπερμάρκετ να αγοράσει λίγα πραγματάκια να γυρίσει σπίτι του να φτιάξει ενα φαγάκι να φάει και δεν φτάνει που είναι υποχρεωμένος να περιμένει μισή ώρα στην ουρά για τα αλλαντικά μόνο- ενω επιδέξια λαμόγια του κλέβουν και τη σειρά, εχω υπάρξει θύμα άπειρες φορές- κι άλλη τόση στην ουρά για το ταμείο -ενώ άλλα επιδέξια λαμόγια του ξανακλέβουν τη σειρά,ναι είμαι εντελώς μπούφος,εχω υπάρξει θύμα ΚΑΙ εδω, είναι υποχρεωμένος, στην περίπτωση που έχει ξεχάσει το mp3 στο σπίτι να υποβάλλεται σ'αυτή τη μέθοδο βασανισμού δια της ακουστικής οδού!
Έλεος δηλαδή!
Κάθε φορά που μπαίνω στο σουπερμάρκετ καλωδιώνομαι, αλλά τα σατανικά μυαλά που κρύβονται πίσω από αυτό το φρικτό βασανιστήριο έχουν φροντίσει να καταρρίψουν και αυτή μου την άμυνα. Για κάποιο λόγο, που αγνοώ, η εκνευριστική μουσική εξακολουθεί να ακούγεται (σατανικά ηχεία προφανώς) και η μόνη λύση μου πλέον είναι να αυξήσω την ένταση του mp3, με αποτέλεσμα να ξεκουφένομαι και να το κλείνω το ρημάδι πριν μου προκαλέσει μόνιμες βλάβες. Σπεύδω να κάνω τα ψώνια μου γρηγορότερα λοιπόν, αν και μου είναι αδύνατο διότι όπως προανέφερα είμαι θύμα, οπότε οργανώνω κυνήγι.
Βήμα 1: δεν πηγαίνω για ψώνια ποτέ μόνη παρα μόνο σε party με φίλο ή συγγενικό πρόσωπο

Βήμα 2: εισερχόμενη, με τη συνοδεία μου σαφώς, αρπάζω ένα καλαθάκι και εφ'ορμώ στο section των λαχανικών ενώ δίνω το χαρτάκι με τη λίστα με τα ζητούμενα στο έτερο μέλος του party-εγω την έχω απομνημονεύσει- το οποίο καλείται να συγκεντρώσει όσα προΐοντα χρειαζόμαστε από την άλλη μερια του καταστήματος

Βήμα 3: ραντεβού στα τυρο-αλλαντικά. Εκεί δίνεται η μεγάλη μάχη με τα λαμόγια αλλά έστω. Μικρό το κακό..

Βήμα 4 και τελευταίο : ταμείο. Εάν είναι Σαβ/κο οπλιζόμαστε με τεράστια δόση υπομονής και στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο ενώ μετατοπίζουμε το βάρος του σώματος απο το ενα πόδι στο άλλο. 'Οταν φτάσει η σειρά μας πληρώνουμε τσακα-τσακα και φεύγουμε. Αυτό ήταν! Out of the beasts cave and in again(?) Ούπς... ξέχασα να πάρω μακαρόνια για τη μακαρονάδα. Κλασσικό. Με δοξάζω και ξαναμπαίνω...


Υ.Γ Εχω καταλάβει οτι η συγκεκριμένη μουσική για την οποία διαμαρτύρομαι εχει μοναδικό σκοπό να με μουδιάσει, να κάνει το μάτι μου κόκκινο και λαμπερό και το μυαλό μου να κάνει κλίτσι-κλίτσι, ώστε να μην νιώθω συναίσθημα πια άλλο κανένα και να αφήσω την καταναλωτική μου μανία ελεύθερη και να φτάσω στο ταμείο με φορτωμένο καλάθι ενώ είχα πάει μονο και μονο για να αγοράσω πατάτες..

Υ.Γ2 Οι d.j's του ΑΒ ή του όποιου άλλου σουπερμάρκετ μπορούν αν το επιθυμούν να δανειστούν κανένα cd από μένα.

Υ.Γ3 Η απορία της ημέρας. Έχει κανείς ιδέα ποιοι γράφουν/δημιουργούν/πουλάνε αυτά τα σουπερμαρκετοτράγουδα ;

Υ.Γ4 Πάντως τα best είναι τα compilations που ακούγονται σε περιόδους γιορτών και ιδιαιτέρως των Χριστουγέννων

Υ.Γ5 Κατα γενική ομολογία όσοι ακούνε αυτού του είδους τη μουσική στους συγκεκριμένους χώρους νιώθουν σαν να παλινδρομούν σε παλαιότερο εξελικτικό στάδιο της ανθρώπινης φυλής, είναι ανησυχητικό αυτο!